De pianostemmen keren zich gaandeweg tegen de oude man. Immers gestolen goed gedijt niet. Ze vertellen als stille getuigen het verhaal over hun rechtmatige eigenaren. Het onzegbare wordt gegoten in een nieuwe compositie voor close-harmony zang en piano composities voor meerdere klavieren, 10 handen en 50 vingers.
Verteld vanuit twee perspectieven
Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven. Enerzijds via de oude pianostemmer Jacobus Kromm die worstelt met zijn geweten over de verzameling instrumenten die hij in bezit heeft, anderzijds via de piano’s en vleugels zelf, die als piano-personages, als stille getuigen het verhaal vertellen over hun rechtmatige eigenaren. Gaandeweg keren de pianostemmen zich tegen de oude man. Ze nemen tirannieke proporties aan in de vorm van een muzikale tijdreis tussen heden en verleden. De muziek van het onzegbare wordt gegoten in een nieuwe compositie voor close-harmony zang en pianocomposities voor meerdere klavieren, 10 handen en 50 vingers.
Systematische roof
Roof van cultureel erfgoed tijdens de Tweede Wereldoorlog is nog steeds actueel. Tot op de dag van vandaag wordt er geprocedeerd voor restitutie, tot op de dag van vandaag speelt de zwijgcultuur ons parten. Nog steeds stuiten claimanten op dichte deuren, bureaucratie of een formalistische restitutie-commissie die de (economische) belangen van musea zwaarder zou laten wegen dan die van een particulier. Roofkunst en cultuurroof zijn van alle tijden. Is het niet onze plicht hiervan op de hoogte te zijn? Om ons te verdiepen en terug te geven wat iemand anders toebehoort?
PIANOSTEMMEN
PIANOSTEMMEN is een verhaal over pijn, onrecht, verantwoordelijkheid en genoegdoening. En hoe vandaag de dag dit alles te herdenken.