Ontelbaar veel piano’s heeft de oude pianostemmer Jacobus Kromm in de loop van de jaren in bewaring gehad, gekocht, gerestaureerd, verhuurd en doorverkocht. En lang niet altijd was de koffie zuiver, zoveel is zeker. Hij zwijgt. Nog altijd heeft Kromm enkele pronkstukken in zijn bezit. Om de een of andere reden heeft hij deze piano’s nooit kunnen verkopen. Moet hij dat alsnog doen? Het zou een mooi pensioentje opleveren. Als de avond valt en de deuren van de loods gesloten zijn, laat Kromm zijn vingers over de toetsen glijden. Waarom heeft hij deze exemplaren niet verzilverd? Als hij speelt, hoort hij steeds vaker dissonanten. Steeds vaker duiken er verhalen van vroeger op in zijn verwarde hoofd. Want gestolen goed gedijt niet.

Verteld vanuit twee perspectieven

Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven. Enerzijds via de oude pianostemmer Jacobus Kromm die worstelt met zijn geweten over de verzameling instrumenten die hij in bezit heeft, anderzijds via de piano’s en vleugels zelf, die als piano-personages, als stille getuigen het verhaal vertellen over hun rechtmatige eigenaren. Gaandeweg keren de pianostemmen zich tegen de oude man. Ze nemen tirannieke proporties aan in de vorm van een muzikaal bombardement. De muziek van het onzegbare wordt gegoten in een nieuwe compositie voor close-harmony zang en pianocomposities voor meerdere klavieren, 10 handen en 50 vingers.

Systimatische roof

Pianostemmen gaat over het verleden van systematische roof van (voornamelijk) Joods bezit tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het is een onderbelicht verhaal over een onrecht dat nog steeds voortduurt. De voorstelling geeft op een originele manier inzicht in deze nasleep van WOII en trekt het onderwerp actief naar het heden.

Pianostemmen vertelt aan de hand van oude vleugels en piano’s het verhaal hoe Joodse inwoners in diverse Nederlandse steden uit hun huizen werden gehaald, en hoe hun huizen vervolgens werden leeggeroofd door schattenjagers als Abraham Puls. De voorstelling speelt op locaties in oude opslagloodsen.

De stemmen van de piano’s

Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven: enerzijds leeft het publiek mee met Jacobus Kromm: een pianostemmer, die een loods vol verzamelde piano’s beheert. Hij worstelt met het verzwegen verleden van de geroofde instrumenten. In hoeverre moet hij iets doen met de vermoedens die hij heeft over de herkomst van zijn piano’s? De oude Kromm is letterlijk een zwijgende rol en wordt vertolkt door een pianist. Anderzijds zijn ook de piano’s en vleugels hoofdpersonages. De stemmen van de piano’s worden vertolkt door acteurs/pianisten die met zowel tekst als muziek het verhaal vertellen van wat zij als stille getuigen hebben aanschouwd.

Met dit verhaal zetten ze Kromm aan het denken over de herkomst van zijn piano’s en wat dit voor zijn “geweten” betekent. Gaandeweg keren de pianostemmen zich tegen de oude man. Ze nemen tirannieke proporties aan in de vorm van een muzikaal bombardement. De muziek van het onzegbare wordt gegoten in een eclectische, moderne compositie.

Pianostemmen

Pianostemmen is een verhaal over pijn, onrecht, verantwoordelijkheid en genoegdoening. En hoe vandaag de dag dit alles te herdenken.